Ongeveer 100 meter van de grote rots begon een schitterend kiezelstrand. Maar wat was dat? Daar zaten en lagen allemaal blote mensen. Oeps!

Door Pim Schrijver.

In 1973 gingen wij voor de eerste keer naar Joegoslavië, het land van Maarschalk Tito. Schitterende natuur, lage prijs en vriendelijke mensen, wat wil je nog meer. Het weer moet natuurlijk wel mee werken en omdat wij in oktober pas op vakantie konden, was dat altijd weer een beetje gokken. Gelukkig was het dat jaar midden oktober nog schitterend weer. 20 km ten zuiden van Dubrovnik lag ons hotel in het plaatsje Mlini.

Dagelijks werd er van de zon genoten en we gingen dan ook rechtsaf bij aankomst op het strand. Gezellig druk maar plaats genoeg. Nu waren er ook mensen die linksaf gingen, om een rots heen liepen en uit het gezicht verdwenen. Nieuwsgierigheid gewekt en dus ging ik op onderzoek uit. Ongeveer 100 meter van de grote rots begon een schitterend kiezelstrand maar wat was dat? Daar zaten en lagen allemaal blote mensen! Oeps, maar eens even aangekeken en terug naar ons plekje op het andere strand. Ik vertelde mijn vrouw wat daar om de hoek was en ook haar nieuwsgierigheid was gewekt. Ze ging kijken, kwam enthousiast terug en tot mijn stomme verbazing zei ze: “Morgen moeten we ook maar eens linksaf gaan.”

Het begin van jarenlang naturistische vakanties. Mijn dochter, toen 3 jaar, ging natuurlijk ook mee. Thuisgekomen bij een bezoek aan oma en opa flapte ze er ineens uit “Oma, wij ook naar het blote-billen-strand geweest." Mijn vrouw en ik keken elkaar aan en dachten "Ojee!", want niemand in de familie wist van onze naakte genoegens. Maar oma deed of het de gewoonste zaak van de wereld was en zei “Wat fijn, was het lekker zwemmen in zee?“ Of ze dacht, ach laat zo’n kleintje maar kletsen. Ze is er later nooit verder op ingegaan en wij dus ook maar niet.

Zo hebben we jaren onze vakantie gevierd tot 1988. Toen werd er bij mijn vrouw borstkanker geconstateerd, en wel zo hevig dat op rigoreuze wijze haar 2 borsten werden geamputeerd. De stap om er zo onvrouwelijk bij te lopen was voor haar te groot en uiteraard werd dat door mij gerespecteerd. Nadat in 2001 mijn vrouw was overleden, heb ik de naturistische draad weer opgepakt. In 2003 een leuke vriendin getroffen die ook van naaktrecreatie hield. Tot 2007 heeft die vriendschap stand gehouden, maar helaasben ik nu weer op zoek naar een nieuw maatje om bloot mee op vakantie te kunnen. Wie weet kom ik ze binnenkort wel tegen.